Podczas gdy większość obrońców praw kobiet wskazuje na edukację, przywództwo i dostęp do pracy jako dowód równości, palestyńska minister ma zupełnie inny pogląd.
Podczas wywiadu Hamad podkreśliła, że zamachowczynie samobójczynie stanowią dowód równości płci.
„Nie uważamy, że istnieje różnica między płciami” – powiedziała minister mając na sobie hidżab zakrywający głowę – wymóg dla kobiet w islamie.
Jako przykład równości kobiet Amal dała przykład Dalal Mughrabi, która doprowadziła do rzezi 37 niewinnych izraelskich cywilów (wielu z nich to kobiety i dzieci), zanim zdetonowała granat, zabijając siebie i wielu innych w 1978.
Amal kontynuuje swoją misję odnajdywania równości między płciami w Palestynie:
„W okupacyjnych więzieniach są też więźniarki”.
Sugeruje, że kobiety, które obecnie przebywają w więzieniu za wspieranie terroryzmu przeciwko ludności cywilnej, są dowodem równości płci w społeczeństwie palestyńskim i że mężczyźni i kobiety „idą ramię w ramię”.
Współudział kobiet w działaniach terrorystycznych nie jest zjawiskiem nowym
Kobiety aktywne były i są w grupach terrorystycznych jako wykonawczynie i przywódczynie na całym świecie. Mimo, że umniejsza i pomija się ich obecność. Kobiety odgrywają zróżnicowane role w ugrupowaniach i sieciach terrorystycznych, a także mają kluczowe znaczenie w procesie
radykalizacji.
Efektywność terrorystek wiąże się z postrzeganiem natury kobiecej, dlatego kobiety są operacyjnie skuteczniejsze od mężczyzn. Analiza ta może podważać mit o pokojowym usposobieniu kobiet.
Nadal istnieją pewne powielane poglądy dotyczące motywacji i pozycji kobiet w terroryzmie. Kobieta-terrorystka nie jest mniej kobieca lub bardziej męska od mężczyzn.
Zaangażowanie kobiet w terroryzm bywa również traktowane jako sytuacja wyjątkowa, uwarunkowana szczególną chwilą historyczną.
Spotykane jest ono głównie w organizacjach o podłożu narodowo-separatystycznym. Czasy konfliktów i wojen „zawieszają” klasyczny podział na role społeczne.
Stąd społeczności tradycyjne w czasie konfliktu są w stanie zaakceptować udział kobiet w przemocy na równi z mężczyznami. Nie oznacza to uprzywilejowania kobiet i kobiecości.
Organizacje terrorystyczne od kilku dekad stosowały do własnych celów dominujące w określonym kręgu kulturowym normy przypisane do zachowań poszczególnych płci.
Z tego powodu kobiety były i są wykorzystywane do realizacji zadań z zakresu rekrutacji i agitacji politycznej oraz wspierają wysiłki propagandowe, często podsycając zaangażowanie, waleczność i kult męczeństwa za sprawę.
Dodatkowo pozyskują fundusze, zapewniają nocleg i wyżywienie, świadczą usługi seksualne oraz przechowują broń i inne urządzenia. Ze względu na większą anonimowość i przewagę strategiczną powierza się im zadania w celu pozyskiwania informacji, przenikania przez punkty kontrolne oraz przenoszenia materiałów wybuchowych.
Analizując zjawisko udziału kobiet w organizacjach terrorystycznych i jako zamachowczynie, trzeba mieć świadomość pozycji kobiety w społeczności, w której funkcjonuje. Terroryzm nie stanowi zerwania z rolami i relacjami płciowymi, gdyż to – niezależnie od nurtu – nie jest jego celem.
_______________________________
