^{Japonia słynie z jednego z najbardziej rygorystycznych systemów edukacji na świecie. Nauka w kraju kwitnącej wiśni jest wszystkim, a dzieci zachęcane są do rywalizacji z innymi od najmłodszych lat. System, który tak zadziwił świat, miał być zupełnie inny od obecnego. Miał stawiać na praktyczną wiedzą oraz odciążenie uczniów.}

Obecny system edukacji w Japonii

^{Aby zrozumieć, dlaczego “Brave Change” jest rewolucyjnym systemem edukacji, należy się najpierw przyjrzeć obecnemu oraz presji jaka jest wywierana na dzieciach.}

^{Obecnie system szkolnictwa składa się z 5 etapów:}

^{przedszkole (3 lata),}

^{szkoła podstawowa (6 lat),}

^{szkoła średnia niższego stopnia (3 lata),}

^{szkoła średnia wyższego stopnia (3 lata),}

^{studia (odpowiednik studiów licencjackich trwa 4 lata, a magisterskich 2 lata).}

^{Uczniowie mają jedynie dwutygodniowe wakacje, a resztę roku uczęszczają na zajęcia szkolne.}

^{Obecny system edukacji opiera się na “Ramowym programie nauczania”, który szkoły mogą modyfikować w zależności od swoich potrzeb.}

^{Zajęcia z języka japońskiego, matematyki, kaligrafii, etyki, nauk społecznych i przyrodniczych, muzyki, wychowania fizycznego, sztuki oraz prowadzenia domu to dla japońskich uczniów codzienność. Co ciekawe, z każdym rokiem w szkole przedmiotów im przybywa, a nie ubywa.}

^{W Japonii utarło się przekonanie o sprawdzaniu wiedzy uczniów testami z odpowiedziami zamkniętymi. Według Japończyków to jedyny właściwy sposób na sprawdzenie “twardej wiedzy”.}

Brave Change, czyli przydatna wiedza

^{Innowacyjny system nauczania zakładał wprowadzenie jedynie 5 przedmiotów i miałyby to być: arytmetyka biznesowa, czytanie, języki, cywizm (etyka, tolerancja, altruizm, szacunek do ustaw, ekologii, środowiska, wartości cywilnych) oraz zajęcia komputerowe (znajomość mediów społecznościowych, zakładanie biznesu online, obsługa komputerów).}

^{Jak widać, ilość przedmiotów nie świadczy o jakości kształcenia bowiem te, które zostały wymienione wyżej są znacznie bardziej przydatne w życiu niż chociażby nasze polskie podejście do podstaw przedsiębiorczości.}

^{Myślą przewodnią tego systemu było wychowanie obywatela świata, a nie jedynie jednego kraju. Program nauczania został ułożony tak, aby po ukończeniu szkoły absolwenci posiadali niezbędne człowiekowi żyjącemu w XXI w. umiejętności.}

^{W internetowym łańcuszku o pomyśle Japończyków ludzie piszą tak:}

^{“Młodzi ludzie, którzy mówią w 4 językach, znają 4 kultury, 5 alfabetów.}

^{– Są ekspertami od używania komputerów i telefonów jako narzędzi roboczych.}

^{– Co roku czytają 52 książki.}

^{– Szanują prawo, ekologię i współistnienie.}

^{– Prowadzą arytmetykę biznesu i finansów.}

^{Będą przygotowani na bycie obywatelami świata, a nie tylko własnego kraju”.}

^{Brzmi rzeczywiście imponująco.}

Nowe a stare

^{Nie powinien dziwić fakt, że innowacyjny pomysł z Kraju Kwitnącej Wiśni skłonił Polaków do przemyśleń i porównania naszego systemu edukacji z nowym pomysłem.}

^{System zaproponowany przez Japończyków może dziwić, jednak jeszcze bardziej powinno dziwić to, że w Polsce posługujemy się przestarzałym programem nauczania.}

^{Rzeczywiście przydatne umiejętności jak rozliczanie podatków, kredyty itp. są na szarym końcu. Zamiast tego uczymy się zupełnie niedorzecznych rzeczy.}

^{Zaproponowany przez Japonię system to szansa na wyrównanie różnic między uczniami, którzy ze szkoły mogliby wynieść przydatne umiejętności. W końcu szkoła stałaby się niejako “szkołą życia”, a nie miejscem, gdzie dzieci są kategoryzowane ze względu na oceny z klasówek.}

Autor; Ada Stachowicz

^{Photo by Jerry Wang on Unsplash /Photo by note thanun on Unsplash}

___________________________