3 maja 2021

Osobowość borderline

Osobowość borderline to pograniczne zaburzenie osobowości lub tzw. osobowość z pogranicza. Szacuje się, że dotyka ok. 1-2 proc. społeczeństwa. Nie jest to choroba, a po prostu dysfunkcja, niemniej jednak – wymaga leczenia.

Osobowość borderline często jest także określana mianem osobowości chwiejnej emocjonalnie podtypu granicznego lub pogranicznym zaburzeniem osobowości. W społeczeństwie panuje błędne przekonanie, że jest to choroba psychiczna, natomiast borderline klasyfikowane jest jako zaburzenie. U osób z “osobowością z pogranicza” przeważają negatywne myśli, lęk przed odrzuceniem, porażką lub rozczarowaniem oraz niespójny obraz samego siebie.

Objawy borderline

Osoby z osobowością borderline zachowują się w sposób schematyczny. Można u nich zauważyć również pewne charakterystyczne dla tego zaburzenia zachowania:

Kłótliwość, huśtawki nastrojów (odczuwanie skrajnych uczuć – w jednej chwili gniew, a chwilę później euforia), postrzeganie świata w czarno-białych barwach, impulsywność, napady gniewu, krytykowanie innych i obwinianie ich o własne niepowodzenia, skłonność do manipulowania, samookaleczanie, grożenie i podejmowanie prób samobójczych, zaburzenia odżywiania (np. anoreksja, bulimia).

Osoby z zaburzeniem borderline są dużo bardziej skłonne do podejmowania ryzyka i stawiania się w sytuacjach zagrażających ich zdrowiu lub życiu: szybka jazda samochodem, zażywanie narkotyków czy próby samobójcze.

Łatwo poddają się negatywnym emocjom. Jeśli odczuwają lęk lub znajdują się w sytuacji stresowej, po prostu poddają się myślom o niepowodzeniu i nie próbują nawet znaleźć wyjścia z sytuacji.

Jednym z objawów jest także zaburzony obraz samego siebie. Osoby z tym zaburzeniem odcinają pewne emocje, co prowadzi do poznania jedynie niektórych części własnej osobowości. Kolejnym objawem jest paniczny lęk przed odrzuceniem – wolą pierwsi zakończyć znajomość, byleby nie zostać tymi porzuconymi.

Mają także skłonność do zbytniego idealizowania własnego partnera, ale jedynie do momentu pierwszego zgrzytu w związku. Natomiast swoim byłym partnerom przypisują jedynie negatywne cechy.

Przyczyny borderline

Naukowcy wciąż spierają się kogo częściej dotyka choroba – mężczyzn czy kobiety. Zgodni są natomiast w jednym – osobowość borderline zdecydowanie częściej rozpoznawana jest u osób młodych.

Przyczyny występowania choroby nie są do końca poznane, jednak kilka z nich dotyczy głównie okresu dzieciństwa: okazywanie dziecku uczuć, brak właściwej komunikacji z dzieckiem, nadmierne krytykowanie dziecka.

Leczenie zaburzeń osobowości borderline

W leczeniu osobowości borderline stosuje się zarówno farmako–, jak i psychoterapię. Nierzadko takie osoby kierowane są do specjalistycznych ośrodków, gdzie są pod całodobową opieką specjalistów.

W farmakoterapii pacjentom podaje się głównie przeciwpsychotyczne, przeciwdepresyjne oraz lit, który skutecznie ogranicza drażliwość i gniew. W leczeniu terapeutycznym skuteczne są zarówno terapie grupowe, jak i indywidualne.

Normalne życie z osobowością borderline jest możliwe, jednak wymaga zaangażowania pacjenta oraz czasu. Dużą rolę grają także choroby współistniejące oraz znalezienie właściwego terapeuty.

Jak postępować z osobą z osobowością borderline?

Współżycie z osobą, u której zdiagnozowano osobowość borderline nie należy do najłatwiejszych, szczególnie jeśli ktoś chce zbudować romantyczną relację. Jest kilka zasad, o których należy pamiętać, jeśli taka osoba znajduje się w naszym otoczeniu:

nie można dopuścić do przejęcia sposobu myślenia tej osoby,

należy pogłębić swoją wiedzę o przebiegu zaburzenia (objawach, zagrożeniach),

należy pamiętać o tym, że osoby z borderline nie krzywdzą innych świadomie, dlatego nie należy brać wszystkiego do siebie,

należy pracować nad komunikacją z tą osobą – nie wywoływać konfliktów i uważnie słuchać jego potrzeb,

nie wolno zmuszać osoby z borderline do podjęcia leczenia.

Osobowość borderline, to zaburzenie, które można leczyć. Należy także pamiętać o tym, że każdemu z nas zdarzają się gorsze momenty w życiu – możemy poddać się czarnym myślom, doświadczyć huśtawek nastrojów i nie oznacza to, że mamy osobowość z pogranicza.

Natomiast jeśli coś w Waszym zachowaniu Was niepokoi lub po prostu czujecie potrzebę skorzystania z porady terapeuty – umówcie się na wizytę. Pora skończyć stygmatyzowanie dbania o swoje zdrowie psychiczne.

Autor; Ada Stachowicz

__________________________