W dzisiejszym społeczeństwie toczy się wiele dyskusji na temat statusu jaki posiada poczęte dziecko. Gdy jedni przyznają embrionowi status osobowy, uznając go w pełni za człowieka mającego te same prawa, które przysługują każdej osobie już narodzonej, inni ten fakt odrzucają. Na gruncie filozofii można zauważyć dwa zasadnicze podejścia do omawianego problemu – religijne i czysto biologiczne. „Najnowsza genetyka bardzo jasno potwierdza to wszystko, co zawsze było oczywiste (…) Wykazała mianowicie, że istota żyjąca ma już od pierwszej chwili stałą strukturę, czyli kod genetyczny: jest człowiekiem, i to człowiekiem niepodzielnym, jako jednostka, wyposażona we wszystkie właściwe sobie cechy. Już od pierwszej chwili swego istnienia istota ludzka powinna mieć przyznane prawa osoby, a wśród nich nienaruszalne prawo każdej niewinnej istoty do życia”.
Hinduizm zabrania całkowicie usunięcia ciąży, ponieważ według ich wierzeń zarodek ludzki jest istotą świadomą, godną ochrony, a dusza inkarnuje się w chwili poczęcia. Buddyzm także sprzeciwia się odbieraniu „świadczonego życia”. W islamie stosunek do aborcji jest nieco inny. Owszem, uznaje ją za czyn zabroniony, lecz nie wolno jej wykonać w momencie, kiedy płód pozostaje obdarzony duszą, czyli po około 120 dniach od zapłodnienia.
Czy aborcja jest moralnie zła?
To pytanie zadaje sobie wielu etyków, przedstawicieli różnych religii czy środowisk medycznych. Przeciwnicy aborcji określają ją jako morderstwo istoty ludzkiej, natomiast zwolennicy uważają, że płód do pewnego momentu ciąży nie jest człowiekiem. Główne kontrowersje wokół aborcji dotyczą tego, od kiedy można mówić o istnieniu człowieka: czy już od momentu zapłodnienia, czy na przykład od chwili podjęcia pracy przez serce i układ krwionośny, a może dopiero od chwili narodzin? Istotnym elementem sporów o moralną dopuszczalność aborcji jest także rozumienie natury normy moralnej „nie zabijaj”.
Źródło: Filozofia według dylematów współczesności.
Autor; Redakcja
